Moc.

Nic nie przeszkodzi ci już!

Hakuna Matata!

Chciałabym kierować się owym mottem, naprawdę. I staram się, jak tylko mogę, aby nie posiadac żadnych zmartwień, ale to nadzwyczaj trudne.
Jednak dziś mam dobry humor :) Wieczorem zabiorę się za oglądanie koreańskiego filmu FlyDaddyFly. Podobno dobry - okaże się.

O poranku odbyły się korepetycje z matematyki, jak zwykle, dwie godziny.
W tygodniu oddano mi próbną maturę z polskiego, za którą była ocena cząstkowa. Otrzymałam 4+. Byłam zła, szczerze mówiąc, bo mogło byc lepiej. Jednakże cieszyłam się, że nie dostałam niższego stopnia.

Wczoraj, byliśmy z klasą na Politechnice, na Targach Szkół. Oczywiście ja nabrałam wszelkich ulotek dotyczących japonistyki. Zastanawiam się nad PJWSTK. Oferta jest genialna, a i ja mam ochotę na uczenie się w takich warunkach.

Przepraszam, że nie pisałam przez tak długi czas. Od środy nocowałam u siostry, by nie dojeżdżac do szkoły ponad 70 kilometrów. Lżej mi z jednej strony. A z drugiej... Troszkę tęskni mi się za domem.

Cóż.. Naprawdę uległam. Oto fragment listu, jaki wysłałam do Alice:

Gdy byłam mała, tak strasznie tęskniłam tylko za jedną osobą. Za moim tatą, kiedy był za granicą, a ja odliczałam dni, kiedy go zobaczę. Myślałam o nim całą noc i cały dzień!
Pisałam to wielu osobom - teraz tęsknię za Tobą.
To nie jest żart. Piszę to ze szczerego serca, jeszcze nigdy nie byłam bardziej szczera.
Mimo, iż nigdy nie byłyśmy bliskimi przyjaciółkami, w Twojej obecności chciało mi się płakać, ale takimi ciepłymi łzami. Nie wiem, dlaczego. To przychodziło samo. I mimo, iż zawsze ukrywałam się pod pozorami - trzymałam Cię na dystans, to Tobie, jako jedynej, patrzyłam tak szczerze w oczy. I ufałam tylko Tobie. A przynajmniej starałam się.
I nadal tak mam.
I nadal tęsknię.
I nadal zerkam w kierunku Twojej ławki, gdy piszesz w zeszycie, na historii.
I nadal rozglądam się wokół, kiedy ktoś do mnie mówi.
I nadal uśmiecham się, gdy idziesz w moją stronę.
I nadal zadaję sobie pytanie: "Ciekawe, czy dzisiaj mnie przytuli? Może to ja powinnam zrobić to jako pierwsza?"
I nadal twierdzę, że nikt inny nie ma bardziej idealnego usposobienia, bardziej pasującego do mojego.
Bo jesteś dla mnie ważna.
Nadal.
Jej odpowiedź okazała się niejednoznaczna. To nic. Czas pokaże.